خشکی پوست (کروزیس) یک مشکل جدی نیست، اما می‌تواند باعث خارش، چروکیدگی، پوسته‌ریزی و ناراحتی‌های دیگر شود. با افزایش سن، پوست خشک‌تر و کم چرب‌تر می‌شود، بنابراین خشکی پوست در افراد مسن شایع‌تر است. همچنین، افرادی که به طور مداوم حمام می‌کنند یا از آب گرم زیاد استفاده می‌کنند، بیشتر دچار خشکی پوست می‌شوند. بسیاری از علل خشکی پوست مربوط به عوامل محیطی هستند و در بیشتر موارد می‌توان آن‌ها را کنترل کرد. از علل رایج خشکی پوست می‌توان به تماس با آب خیلی گرم یا سرد، محیط‌های کم رطوبت و حمام‌های مکرر اشاره کرد.

خشکی پوست در چه افرادی و به چه دلایلی بروز می‌کند؟

• سن: با افزایش سن، پوست خشک‌تر و نازک‌تر می‌شود. بسیاری از افراد در دهه چهارم زندگی خود به استفاده از مرطوب‌کننده‌ها نیاز پیدا می‌کنند.
• آب و هوا: در مناطق با اقلیم خشک، خشکی پوست بیشتر مشاهده می‌شود.
• بیماری‌های پوستی: بیماری‌هایی مانند درماتیت آتوپیک، اگزما و پسوریازیس می‌توانند باعث خشکی پوست شوند.
• شغل: مشاغلی که در آن‌ها پوست به طور مداوم با آب در تماس است، مانند پرستاران، آشپزها و کارگران نظافتی، ممکن است باعث خشکی پوست شوند.
• شنا در استخر: برخی استخرها دارای سطح بالای کلر هستند که می‌تواند باعث خشکی پوست شود.

چگونه می‌توان از خشکی پوست پیشگیری کرد؟ و درمان خشکی پوست چیست؟

1. از آب داغ استفاده نکنید: از آب ولرم برای دوش گرفتن استفاده کنید.
2. از شوینده‌های ملایم استفاده کنید: از شوینده‌هایی که حاوی الکل هستند یا ضدعفونی‌کننده‌های دست استفاده نکنید. ترجیحاً صابون‌های بدون عطر و مرطوب‌کننده‌دار را انتخاب کنید.
3. از دوش گرفتن مکرر خودداری کنید: بیشتر از یک بار در روز دوش نگیرید.
4. بلافاصله پس از دوش گرفتن مرطوب‌کننده بزنید: بعد از هر حمام، فوراً از مرطوب‌کننده برای حفظ رطوبت پوست استفاده کنید.
5. در محیط‌های خشک از رطوبت‌ساز استفاده کنید: اگر در محیطی بسیار خشک هستید، از دستگاه رطوبت‌ساز برای افزایش رطوبت هوا استفاده کنید.
6. مقدار زیادی آب بنوشید: برای جلوگیری از خشکی پوست، روزانه مقدار زیادی آب بنوشید.
7. میوه‌ها و سبزیجات زیاد مصرف کنید: مصرف میوه‌ها و سبزیجات غنی از ویتامین‌ها برای سلامت پوست مفید است.
8. در صورت ادامه مشکل، به متخصص پوست مراجعه کنید: اگر علائم خشکی پوست ادامه یافت، به متخصص پوست مراجعه کنید تا معاینه دقیق‌تری انجام شود.

خشکی پوست با مراقبت مناسب و درمان‌های صحیح قابل کنترل است و می‌توان از آن پیشگیری کرد.