بیماری سِدف (پسوریازیس) یک بیماری مزمن و شایع پوستی است که به طور معمول با شعله‌ور شدن و بهبودی‌های دوره‌ای همراه است. ضایعات آن به صورت قرمزرنگ و با لبه‌های مشخص ظاهر می‌شوند و بر روی سطح آن‌ها پوسته‌های سفید یا نقره‌ای رنگ (که به آن‌ها پوسته‌ریزی گفته می‌شود) دیده می‌شود.

دلایل بیماری سِدف چیست؟

علت دقیق بیماری سِدف شناخته نشده است، اما به نظر می‌رسد که سیستم ایمنی بدن، ژنتیک و عوامل محیطی در بروز آن نقش دارند. عوامل محیطی مانند عفونت‌های گلو به علت استرپتوکوک‌ها، مصرف برخی داروها (مثل کورتیکوستروئیدها، لیتیم، داروهای فشار خون، آسپیرین و غیره)، مصرف زیاد الکل، سیگار کشیدن، خارش و مالش بیش از حد پوست، آفتاب‌سوختگی و استرس‌های روحی می‌توانند باعث آغاز یا تشدید بیماری شوند.

آیا بیماری سِدف مسری است؟

بیماری سِدف از طریق تماس به هیچ‌وجه مسری نیست.

سیر بیماری سِدف چگونه است؟

سِدف به طور معمول به صورت یک بیماری مزمن و طولانی مدت با دوره‌های شعله‌ور شدن و بهبودی دنبال می‌شود. علائم و شدت بیماری از فردی به فرد دیگر متفاوت است و حتی در یک فرد ممکن است در طول زمان تغییراتی داشته باشد.

چگونه تشخیص بیماری سِدف انجام می‌شود؟

تشخیص این بیماری معمولاً بر اساس علائم بالینی صورت می‌گیرد و در موارد نادر ممکن است نیاز به بیوپسی پوستی باشد.

درمان بیماری سِدف چگونه است؟

برای بیماری سِدف درمان قطعی وجود ندارد، اما با درمان مناسب می‌توان بیماری را تحت کنترل درآورد و به مدت طولانی بهبودی نسبی حاصل کرد. انتخاب درمان بستگی به عواملی چون گستردگی بیماری، محل وقوع آن، درگیری ناخن‌ها و مفاصل و غیره دارد. در درمان سِدف، همکاری بین پزشک، بیمار و خانواده بیمار بسیار مهم است. همچنین باید از اقداماتی که می‌تواند بیماری را تشدید کند (مانند خارش، استفاده از لیف در حمام، مالش پوست، و غیره) خودداری کرد.

برای بیماری سِدف با ضایعات محدود، ابتدا از درمان‌های موضعی استفاده می‌شود. این درمان‌ها شامل داروهایی هستند که پوسته‌ها را از سطح پوست برداشته و پوست را درمان می‌کنند، از جمله داروهای کورتیکوستروئیدی، آنتراکلین، کلسپوتریول (ویتامین D سنتزی)، و مهارکننده‌های کلسینورین. این داروها ممکن است به صورت ترکیبی استفاده شوند.

در صورت عدم پاسخ به درمان‌های موضعی، در بیماری‌های مقاوم و گسترده‌تر از داروهای سیستمیک مانند متوترکسات، سیکلوسپورین-A، آریتریتین (ویتامین A سنتزی) و فتوترپی استفاده می‌شود. در صورتی که این درمان‌ها هم مؤثر نباشند، داروهای بیولوژیک مانند آدالیموماب، اتانرسپت، اینفلیکسیماب و اوستکینوماب ممکن است گزینه‌های درمانی باشند.

اهمیت هماهنگی در درمان

در درمان بیماری سِدف، علاوه بر دانش و تجربه پزشکان متخصص پوست، تطابق بیمار با درمان‌های تجویزی نیز نقشی کلیدی در موفقیت درمان دارد.

"اگر مشکل پوستی دارید، به متخصص پوست مراجعه کنید. پوست خود را به متخصصان پوست بسپارید."