گال یا اسکابیز یک بیماری پوستی است که با جوش‌های خارش‌دار همراه است و به‌طور گسترده‌ای مسری است. این بیماری بیشتر در محیط‌های جمعی و در فصل‌های سرد سال مشاهده می‌شود. گال ناشی از انگل Sarcoptes scabiei hominis است و می‌تواند بدون توجه به جنسیت، سن و نژاد هر فردی را مبتلا کند. این بیماری در شب‌ها و در مقایسه با روز، شدت بیشتری می‌یابد و می‌تواند باعث ایجاد جوش‌ها و زخم‌های شدید روی پوست شود. بیماری گال از حیوانات به انسان منتقل نمی‌شود، اما از انسان به انسان از طریق تماس مستقیم یا غیرمستقیم با وسایل شخصی افراد مبتلا به گال، یا از طریق روابط جنسی و فضاهای جمعی قابل انتقال است.

علائم بیماری گال چیست؟

علائم اصلی گال، خارش شدید به‌ویژه در شب و زمانی که بدن گرم می‌شود، است. مناطق بدن که بیشترین جوش‌ها و خارش را دارند، شامل انگشتان دست، قسمت داخلی مچ‌ها، زیر بغل‌ها، باسن، نوک سینه‌ها در زنان و ناحیه تناسلی در مردان است. در بالغین معمولاً نواحی پشت، صورت و پوست سر تحت تأثیر قرار نمی‌گیرند، اما در نوزادان این مناطق ممکن است مبتلا شوند. برجسته‌ترین علامت گال، تونل‌هایی به طول 1-10 میلی‌متر است که در میان انگشتان دست به‌صورت خطوط خاکی-سفید رنگ دیده می‌شوند و انگل در آن‌ها زندگی می‌کند. علاوه بر این، ممکن است برآمدگی‌های کوچک، سفتی‌ها، حباب‌های پر از مایع و زخم‌های پوستی خشک و پوسته‌دار نیز مشاهده شود.

درمان بیماری گال

مهم‌ترین عامل در درمان گال، پیروی بیمار از دستورالعمل‌های درمانی است. درمان معمولاً با استفاده از کرم‌های ضدانگل انجام می‌شود (مانند پرمترین، فنوتین، سولفور، بنزیل بنزوات، کورتامیتون، ایورمکتین و مالاتیون؛ در صورت نیاز از داروهای خوراکی مانند ایورمکتین نیز استفاده می‌شود). طبق مطالعات بالینی، تأثیر درمان در بیماران مبتلا به گال معمولاً مشابه است، ولی موفقیت اصلی درمان بستگی به پیروی بیمار از روش‌های درمانی دارد. در حین برنامه‌ریزی درمان، باید به این نکته توجه کرد که تمام افرادی که در محیط زندگی بیمار هستند، حتی اگر علائمی نداشته باشند، باید به‌طور همزمان درمان شوند تا از بروز مجدد بیماری جلوگیری شود.

نکات مهم در درمان گال

1. قبل از درمان دوش بگیرید: پیش از استفاده از کرم‌های درمانی، باید دوش گرفته و تمام بدن به‌ویژه نواحی گردن، پشت گوش و انگشتان دست و پا با کرم درمانی پوشش داده شود. همچنین به قسمت‌های ناف و کشاله ران نیز توجه شود.

2. در موارد نوزادان و افراد با نقص ایمنی: در نوزادان، افراد با نقص ایمنی یا بالغینی که دچار ضایعات در پوست سر هستند، باید توجه ویژه‌ای به محافظت از اطراف چشم و دهان داشته و سر نیز در ناحیه درمان گنجانده شود.

3. درمان اعضای خانواده: افرادی که در تماس نزدیک با بیمار هستند، حتی اگر علائم نداشته باشند، باید درمان شوند.

4. در دوران شیردهی: در دوران شیردهی، توصیه می‌شود تا پنج روز پس از درمان، مادر به نوزاد شیر ندهد.

5. شستن لباس‌ها و وسایل شخصی: پس از درمان، لباس‌ها، حوله‌ها و ملحفه‌ها باید تمیز شوند. همچنین، وسایل استفاده‌شده قبلی باید به‌درستی ضدعفونی شوند. این کار شامل شستن لباس‌ها با آب داغ (حداقل 50 درجه سانتی‌گراد)، اتو کردن و یا نگه‌داری وسایل در کیسه پلاستیکی به مدت 7 روز و یا قرار دادن آن‌ها در فریزر با دمای -10 تا -18 درجه سانتی‌گراد به مدت 5 ساعت است.

6. در موارد شدید یا مقاوم به درمان: در صورتی که ضایعات گسترده و تونل‌ها و ندول‌ها مشاهده شود، در موارد بیماری‌های ایمنی‌شکسته یا شرایط اپیدمیک، ممکن است پروتکل‌های درمانی تکراری توصیه شود.

7. ادامه خارش پس از درمان: به دلیل واکنش‌های آلرژیک بدن به انگل و ترشحات آن، ممکن است خارش بعد از درمان ادامه یابد.

8. نیاز به ایزوله‌سازی بیمار: به جز در موارد شدید (گال کراتوزی)، نیازی به ایزوله‌سازی بیمار نیست.

9. مقاومت دارویی: در صورتی که باوجود درمان‌های تکراری، ضایعات جدید ظاهر شوند، ممکن است به دلیل مقاومت دارویی باشد، اما این وضعیت معمولاً ناشی از عدم استفاده صحیح از دارو یا تماس مداوم با افراد مبتلا است.

نتیجه‌گیری

برای جلوگیری از مشکلات و اطمینان از موفقیت درمان، مشاوره با پزشک متخصص بسیار مهم است. درمان به‌موقع و پیروی دقیق از دستورالعمل‌های درمانی می‌تواند از بروز عوارض و گسترش بیماری جلوگیری کند.