آنژیوادِما چیست؟

آنژیوادِما نوعی از کهیر است که در لایه‌های عمیق‌تر پوست ایجاد می‌شود و با علائمی مانند برجستگی، تورم، خارش یا احساس سوزش و درد همراه است. این حالت معمولاً در پلک‌ها، لب‌ها و گاهی داخل دهان مشاهده می‌شود. هنگامی که دست‌ها آسیب می‌بینند، ممکن است تورم و درد ایجاد شود. اگر داخل دهان تحت تاثیر قرار گیرد، ممکن است باعث تنگی نفس و مشکل در بلع شود که این علائم به‌طور جدی تهدیدکننده است. آنژیوادِما و کهیر ممکن است به‌صورت جداگانه یا همزمان ظاهر شوند.

کهیر و آنژیوادِما چه عواملی دارند؟

در هر دو حالت، علت اصلی علائم آزادسازی هیستامین از سلول‌های آلرژیک در پوست (سلول‌های ماست) است. عواملی مانند ورزش، فشار بر پوست، سرما، مواد غذایی، داروها و عفونت‌ها می‌توانند این سلول‌ها را تحریک کنند. در برخی از بیماران مبتلا به کهیر مزمن، سیستم ایمنی بدن فرد باعث آزادسازی هیستامین از سلول‌های ماست در پوست می‌شود (آنتی‌بادی‌های خود بدن). در حالت عادی کهیر، معمولاً علت خاصی پیدا نمی‌شود.

کهیر (اریتیچر) را چه عواملی تحریک می‌کنند؟

عوامل زیر ممکن است کهیر را تحریک کنند:

• عفونت‌ها: به‌ویژه عفونت‌های تنفسی فوقانی مانند سرماخوردگی و آنفولانزا.
• داروها: هر دارویی می‌تواند باعث کهیر شود، اما داروهایی مانند مسکن‌ها، شل‌کننده‌های عضلات و آنتی‌بیوتیک‌ها شایع‌تر هستند. همچنین برخی داروهای فشار خون (مهارکننده‌های ACE) می‌توانند باعث آنژیوادِما شوند.
• الکل، غذا و مواد افزودنی غذایی: به ندرت، برخی غذاها مانند فندق، گردو، ماهی، گوجه‌فرنگی و توت‌فرنگی می‌توانند عامل ایجاد کهیر باشند.

چگونه از کهیر (اریتیچر) جلوگیری کنیم؟

مهم‌ترین اقدام برای جلوگیری از کهیر، پرهیز از عوامل تحریک‌کننده آن است. برخی اقدامات شامل موارد زیر است:

• استفاده از داروها: تا حد امکان از مصرف مسکن‌ها (پاراستامول معمولاً یک داروی ایمن برای این منظور است) و آسپرین خودداری کنید.
• داروهای فشار خون: مهارکننده‌های ACE که برای درمان فشار خون استفاده می‌شوند، باید به‌ویژه در افراد مبتلا به آنژیوادِما اجتناب شوند.
• مصرف الکل: از مصرف الکل خودداری کنید.
• ورزش و شرایط محیطی: از ورزش‌های سنگین و همچنین دمای بسیار بالا یا پایین پرهیز کنید.
• مواد افزودنی غذایی: از مصرف غذاهای حاوی رنگ‌ها و مواد افزودنی جلوگیری کنید.

درمان کهیر (اریتیچر) چگونه است؟

در درمان کهیر، مهم‌ترین کار جلوگیری از عواملی است که بیماری را تشدید می‌کنند. داروهای مورد استفاده شامل موارد زیر هستند:

• آنتی‌هیستامین‌ها: این داروها برای درمان خارش و برجستگی‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند و معمولاً داروهای اولیه هستند. مصرف منظم و روزانه این داروها حتی در صورتی که هیچ برجستگی وجود نداشته باشد، برای درمان موفق بسیار اهمیت دارد. در صورت عدم کنترل بیماری، پزشک ممکن است دوز دارو را افزایش دهد. برخی از آنتی‌هیستامین‌ها می‌توانند باعث خواب‌آلودگی و حواس‌پرتی شوند، در حالی که برخی دیگر کمتر خواب‌آور هستند، اما در صورت مصرف الکل، این داروها می‌توانند باعث خواب‌آلودگی شوند. اگر در شغل‌هایی که نیاز به دقت و تمرکز دارند فعالیت می‌کنید یا رانندگی می‌کنید، این مسئله را به پزشک خود اطلاع دهید.
• داروهای استروئیدی و سیکلوسپورین: در موارد مقاوم و خاص، داروهایی که بر سیستم ایمنی تأثیر می‌گذارند (مانند استروئیدها و سیکلوسپورین) یا داروهای تزریقی (مانند اُمالی‌زوماب) ممکن است استفاده شوند.

اورژانس‌ها:

تورم زبان و گلو معمولاً به‌طور مکرر دیده نمی‌شود، اما این علائم می‌توانند نشانه‌هایی از آنژیوادِما باشند که خطر جانی دارند. در صورت مشاهده چنین علائمی، باید فوراً به نزدیک‌ترین مرکز درمانی مراجعه کنید.